Of er een heuse natuurkundige wet voor bestaat weet ik niet, maar als dat niet het geval is dan wil ik er bij dezen eentje voorstellen: hoe meer tijd je nodig hebt, hoe sneller de tijd gaat. Want tjonge, wat is mijn eerste officiële jaar als promovendus voorbij gevlogen! En wat werd het, afgelopen voorjaar, ineens een wonderbaarlijk tweede semester.

Het plan waar ik het semester mee begon, was om vlot mijn eerste artikel, een literature review, af te maken en dan van start te gaan met mijn eerste veldonderzoek. Een interview guideline maken, pilotinterviews doen, toestemming vragen bij de ethische commissie en dan het liefst voor de zomer van start met het interviewen van docenten, om uit te zoeken hoe zij nu echt bezig zijn met het selecteren, structureren en presenteren van allerhande studiemateriaal. Maar, zoals dit voorjaar voor ongeveer alles gold: de corona-crisis en bijbehorende ‘intelligente lockdown’ gooiden roet in het eten.

Ook als alles soepel loopt is het een uitdaging om promotie-onderzoek te combineren met het lesgeven in en coördineren van een internationale minor. Doordat we half maart van de ene op de andere dag al ons onderwijs digitaal en op afstand moesten gaan verzorgen, kwam de focus logischerwijs even helemaal op het onderwijs te liggen. Dat nam ineens waanzinnig veel meer tijd in beslag. Daarbij opgeteld wilde ik, zelfs als ik daar zelf aan toe geweest was, collega’s niet nog eens extra belasten door ze te vragen mee te doen aan een onderzoek.

Werken aan m’n promotie-onderzoek bleef daarom even beperkt tot het afmaken van het artikel en het starten met de interview guide. Het artikel diende ik in de meivakantie in bij een journal dat zich richt op technologie en media in het onderwijs. Van hen kreeg ik helaas al snel een afwijzing: ze vonden het een goed geschreven stuk, maar inhoudelijk paste het niet voldoende bij hun invalshoek. De editor raadde me, heel vriendelijk, aan om het artikel in de huidige vorm in te dienen bij een ander journal. Zo gezegd, zo gedaan, en bij dat journal is de tekst nu ‘under review’. Afwachten dus maar!

Met de interview guide, zeg maar een vragenlijst met pointers voor de interviewer, vorderde ik ook vrij goed, zodat ik nu, met de zomervakantie achter de rug, dan toch echt een aanvang kan maken met die eerste veldstudie. Over een paar weken hoop ik mijn plan in te dienen bij de ethische commissie, en als alles dan goed uitpakt, kan ik ergens in oktober dan toch echt van start met de interviews. Prettig daarbij is dat ik dit semester bijna geen onderwijs hoef te geven, en dat ik me dus echt tijd heb voor onderzoek. Dan kan ik meteen die nieuwe wet testen, want: als ik nu tijd heb, zou die ook langzamer voorbij moeten gaan. Lijkt me. Ik ben benieuwd.