Nieuwe hulp! (bron: www.kvdegeuzen.nl)

Nog nooit heb ik me zo geschaamd voor m’n eigen huis. Wat een bende bleek het te zijn! Zelf wist ik van niets, ik dacht dat een maandje geen hulp niet al te veel smerigheid op zou leveren. Nou, daar dacht onze nieuwe poetshulp héél anders over!

Inderdaad: nieuwe hulp! Halleluja! Na een maandje zoeken en rondvragen bracht het prikbord van de supermarkt uitkomst. Want daar hing ze. Of althans, haar briefje. Zondag meteen gebeld, dinsdag kennis gemaakt en vrijdag is ze begonnen.

Eerste halte: de zolder. Tjsa, daar komen we eigenlijk niet zo veel. En de katten des te meer. De vorige poetshulp dan weer niet, en zo kwam het dat ik bij elke zucht of uitroep die van zolder kwam steeds verder in elkaar dook achter m’n computertje. Deze nieuwe mevrouw heeft een zwaar Pools accent; misschien kun je je er iets bij voorstellen… ‘Veeeeeeel sjtoffffff hier!’ en ‘heb jij iets voor te poetsje die spinnerag?’. Oh, en toen ze de logeerbedden van de kant trok (ik geloof niet dat dat ooit eerder gebeurd is): ‘aiai, kOmposjt!’. Waarmee ze veel kattenharen en een prehistorisch plasje ingedroogde kattenspuug bedoelde. Zoals ik al zei: ik heb me geschaamd.

Maar het was ook erg feestelijk. Deze mevrouw weet van wanten (dat was wel duidelijk: de logeerbedden-actie verraadt dat een beetje) en in ruim drie uur was ze als een heuse wervelwind het hele huis doorgeraasd. Lekker ruiken dat het deed, en fijn schoon dat het was! Helemaal goed. En als afsluiter had ze nog een geweldige opmerking: ‘volgende keer neem ik mee goeie chemikal. Jij hebt niet die goeie chemikal. Jij bent kleintje, jij weet niet dat!’. Dat belooft nog wat…