‘Oh, ik heb trouwens aangeboden dat wij volgende week ook wel een college kunnen geven, als we in Oxford zijn,’ zei m’n boekencollega vorige week vrijdag. Mijn eerste reactie was ‘tof!’, mijn tweede ‘okee… waarover?’. Op maandagochtend mailden we onze collega bij Brookes een titel zodat hij zijn studenten kon uitnodigen en dinsdagmiddag vermaakten we ons met het verzamelen van flink wat informatie en het kneden van een mooi verhaal. Veel langer de tijd hadden we niet, want woensdagochtend vlogen we met een groep van bijna twintig studenten naar Oxford voor de aftrap van onze boekenvak-minor.

Terwijl de studenten en onze collega’s donderdagmiddag op bezoek gingen bij de Oxford University Press, bleven wij op de campus van Brookes University, waar we een kantoortje konden gebruiken en we de laatste puntjes op de i konden zetten. Langzaam maar zeker ging ik het steeds spannender vinden, maar het was ook erg leuk om een middag ‘echt’ op de campus te horen. Even naar de kantine in een ander gebouw voor een broodje, snel nog een afspraak met iemand van internationalisering en onderweg ook nog Brookes-collega’s tegenkomen die je herkent van vorig jaar. We voelden ons helemaal thuis.

Om half zes was het zo ver: game time. Gelukkig was de opkomst erg goed: er waren ruim dertig Brookes-studenten, van masters tot tweedejaars undergraduate. Daarnaast natuurlijk onze eigen Nederlandse studenten en ook nog een aantal Engelse collega’s. Volle bak dus. Het was bloedspannend, in een andere taal aan ‘vreemde’ studenten lesgeven, maar het ging helemaal goed. Sterker nog, na de eerste paar minuten, waarin m’n stem nog oversloeg, kreeg ik er lol in om deze geïnteresseerde groep te vertellen over enkele bijzonderheden van het Nederlandse boekenvak. Na afloop kwamen er ook flink wat vragen en ook bij de borrel werd er uitgebreid doorgepraat.

De rest van de reis heb ik op een adrenaline-rush meegemaakt. Wat was het ontzettend leuk om dit te doen en wat zijn collega en ik toch super op elkaar ingespeeld dat we dit toch maar even voor elkaar krijgen. En wat zinvol, qua internationalisering, om ergens anders te vertellen over de Nederlandse bijzonderheden van ons gezamenlijke vakgebied. Wat mij betreft volgend jaar weer!

Tagged on: